Γεια σας. Είμαι κοριτσάκι και γεννήθηκα πανεύκολα με φυσιολογικότατο τοκετό. Ζυγίζω 3600 γραμμάρια και δεν δημιούργησα κανένα πρόβλημα στη μαμά μου ή στον κ. Παράσχο. Και δεν το λέω μόνο εγώ. Το είπε και η καλή μας η μαία, η κ. Σιγανού. "Κανένα πρόβλημα. Ένας ωραίος, γρήγορος και φυσιολογικότατος τοκετός!" Η μαμά μου είχε πάρει το κολάι, αφού είμαι το τρίτο παιδάκι στην οικογένεια!
Έκανα λαπαροσκόπηση για ενδομητρίωση και για ινομύωμα και αφαίρεση σάλπιγγες, γιατί είχε μετατραπεί σε υδροσάλπιγγες. Είχα έντονη πίεση στην περιοχή, στην πύελο, οσφυαλγία, συνέχεια. Τα τελευταία χρόνια είχε γίνει μόνιμη κατάσταση και ο πόνος στην περίοδο, που είχα απ' τα νιάτα μου, είχε γίνει πολύ πιο έντονος. Είναι η δεύτερη φορά που έκανα εγχείρηση για ενδομητρίωση. Είχα ξανακάνει και πριν από 20 χρόνια.
Στον υπέρηχο φάνηκε το ινομύμωμα και η κύστη ενδομητρίωσης. Βρέθηκε και ένα πολύ μικρό ινομύωμα εξωτερικά και το έβγαλε και αυτό.
Το βίντεο της λαπαροσκόπησης δείχνει διάρκεια 2 ώρες παρά ένα τέταρτο. Ήμουν σε πλήρη νάρκωση.
Μετά την επέμβαση δεν ήθελα να πάρω καθόλου παυσίπονα και δεν πήρα τίποτα, γιατί δεν πόναγε παρά μόνο όταν έκανα κάποια κίνηση, για να μετατοπίσω το σώμα μου, να σηκωθώ, ένιωθα λίγο πόνο. Κι αυτό, σε λιγότερη ένταση, για μια εβδομάδα συνολικά, περίπου. Μετά έμειναν κάποιες ενοχλήσεις. Τώρα, μόνο αν μείνω όρθια για πολλή ώρα ίσως νιώσω μόνο ένα τραβηγματάκι.
Μετά την εχγείριση κάνεις ενέσεις για να σταματήσει η περίοδος. Αυτό γίνεται στάνταρντ σε περιπτώσεις ενδομητρίωσης. Τις έκανα για δύο μήνες περίπου. Μετά περιμένεις για ένα μήνα για να επανέλθουν οι ωοθήκες στη φυσιολογική τους λειτουργία. Επειδή έγινε λαπαροσκοπικά, έχω μόνο 3 μικρές τομές και μία στον αφαλό. Ξέρω ότι θα εξαφανιστούν, γιατί οι άλλες που είχα κάνει την λαπαροσκόπηση για ενδομητρίωση την προηγούμενη φορά, έχουν εξαφανιστεί και δεν φαίνεται τίποτα πια. Ο γιατρός, ο κ. Παράσχος, δόξα των Θεώ, έκανε καλή δουλειά.
Ήθελα να γεννήσω με καισαρική, αλλά ο κ. Παράσχος επέμενε να έχω ένα φυσιολογικό τοκετό και είχε δίκιο. Δεν κατάλαβα τίποτα. Μου έκανε επισκλήριδιο και δεν καταλάβαινα τίποτα από την κοιλιά και κάτω Δεν κατάλαβα ούτε πώς βγήκε το παιδί.
Ήταν πολύ ωραίο. Μου το έφερε αμέσως επάνω μου. Μετά την επισκληρίδιο, ένα μούδιασμα αισθάνεσαι μόνο, το οποίο μετά φεύγει. Δεν είχε παρενέργειες, τίποτα.
Πώς με έπεισε; Μου είπε "θα πάνε όλα καλά και μη φοβηθείς". Μου είπε ότι θα γεννήσω πάρα πολύ καλά και όντως έτσι έγινε. Ευτυχώς τον εμπιστεύτηκα και είπα, για να το λέει αυτός που είναι γιατρός, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Και όλα πήγαν καλά.
Ήρθα στον κόσμο νωρίς το απογευματάκι, στις 19 Μαϊου 2014. Με φυσιολογικό τοκετό. Δεν είχα κανένα πρόβλημα να κλάψω κι ας είμαι αγοράκι. Ο γιατρός και οι μαίες (ναι' ναι καλά) μου έδωσαν να καταλάβω αμέσως ότι αυτό είναι πολύ φυσιολογικό!
Καταπληκτικός γιατρός!!!!Άνθρωπος με όλα τα γράμματα κεφαλαία...
ΧΙΛΙΑ -ΧΙΛΙΑ-ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!! .ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ !!!!ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ .ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΣΑΣ!
ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ KAI ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!!!!!!!!!
Ενώ το μωρό είχε πάρει θέση και είχα πολλές συσπάσεις από τον 7ο και μετά, δεν είχα διαστολή στον τράχηλο. Τι περπάτημα, τι ό,τι έπρεπε, τίποτα. Έτσι πήγα να γεννήσω φυσιολογικά, αλλά με ραντεβού στις 39 εβδομάδες. Μου τα σπάσαν τα νερά στο νοσοκομείο. Και ξεκινήσαν να μου δίνουν μέσω ορού κάτι για να ανοίξει ο τράχηλος. Μπήκα Κυριακή 12 το βράδυ και γέννησα Δευτέρα 4 το απόγευμα, φυσιολογικά.
Ο μικρός ούτε κλάμα που γεννήθηκε. Όμως ήταν τσατισμένος γιατί βγήκε. Δεν ήθελε να βγει. Βγήκε με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα. Αισθανόμουν ότι θα μου ξεκολλούσαν τα παΐδια μου απ’ το τόσο σπρώξιμο που είχα κάνει. Στις 4 τα ξημερώματα είχα πολύ δυνατές συσπάσεις. «Δεν έχει ανοίξει ο τράχηλός σου», μου λέει η μαία. «Να μου κάνεις κάτι να μην αισθάνομαι τους πόνους», της λέω. Μου έκανε επισκληρίδιο. Στο μεταξύ, άνοιγε σιγά σιγά ο τράχηλος. Μόλις άνοιξε, γύρισε ο μπόμπιρας το κεφάλι στο πλάι. Δεν έβγαινε. Στις 2 το μεσημέρι πλέον, μου λέει η μαία: «Ξεκίνα να σπρώχνεις. Ναι μεν έχει κατέβει, αλλά ξεκίνα να σπρώχνεις». Άρχισα να σπρώχνω, αλλά μόλις πήγαινα να πάρω αναπνοή, αυτός ξανάμπαινε μέσα! Αυτό κράτησε γύρω στις 3,5 ώρες. Λέω «δεν αντέχω άλλο. Κάντε μου καισαρική»! Έρχεται ο γιατρός και μου λέει: «Έλα, θα το βγάλουμε».
Εκείνη τη στιγμή, εμφανίζεται η Ρούλα Κορομηλά. Ήταν μια φίλη της δίπλα κι ο γιατρός με ρώτησε αν με πειράζει να παρευρίσκεται στον τοκετό. «Εγώ θέλω να μου το βγάλεις, δεν με νοιάζει καθόλου». Λαχταρούσα τόσο πολύ να γεννήσω. «Θέλω να μου το βγάλεις». Τον έβγαλε με βεντούζα. Ο μικρός λες κι είχε βάλει τα χέρια από πίσω και κρατούσε κόντρα να μη βγει. Αλλά και με βεντούζα που βγήκε, ούτε κλάμα! Και μόλις τον έβγαλε και μου τον καθαρίσανε και τον άφησε επάνω μου, αρχίζω εγώ ένα κλάμα και μαζί κλάμα και η Κορομηλά, κλάμα απίστευτο.
Με το που γέννησα και με φτιάξανε, είχα ήδη κατεβάσει γάλα και τον έβαλα κατευθείαν στο στήθος μου. Με κλειστά τα μάτια, έψαχνε κατευθείαν τη ρώγα μου. Μου τις μάτωσε. Χρειάστηκα λίγη βοήθεια, τις πρώτες βδομάδες. Ήταν πολύ λαίμαργος. «Θα βγάζεις γάλα στο στήθος και θα το αλοίφεις και θα το αφήνεις να στεγνώσει πάνω», μου είπε η κ. Σιγανού, έμπειρη μαία, Κρητικιά. «Γιατί το γάλα θεραπεύει τα πάντα, ουλές, κοψίματα, ψωρίαση, τα πάντα». Και να βάζω και αλατόνερο, για να γίνουν πιο σκληρές οι ρώγες. Ακόμα, μου είχε πει ότι, για να λυθεί το στήθος να βγάλει γρήγορα από μόνο του το γάλα και να φύγει ο τόσο έντονος πόνος, λάχανο απ’ το ψυγείο ή καυτό νερό με κομπρέσες. Και τα δύο κάναν δουλειά. Μετά από λίγο που το βάζεις στο στήθος, αρχίζει και στάζει γάλα. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα στο ΙΑΣΩ. Σε αφήνουν να έχεις το μωρό στο κρεβάτι σου την ημέρα. Το βράδυ, αν θες, το έχεις δίπλα σου. Σε ρωτάνε αν θέλεις απόλυτο θηλασμό. Δηλαδή, να μη δώσουν καθόλου ξένο γάλα. Αν θέλεις να κοιμηθείς χωρίς διακοπή το βράδυ, θα πρέπει να χρεωθείς θήλαστρο. «Δεν υπάρχει λόγος», είπα στη μαία. «Θα μου τον φέρεις όταν πεινάσει, να τον θηλάσω κανονικά».
Αυτός ο μικρούλης είναι δώρο Θεού. Πιο δώρο δεν γίνεται. Απλά ο γυναικολόγος που είχα αρχικά, μπορεί να είχε μείνει πολύ πίσω από άποψη γνώσεων. Ξέρω ότι ο Παράσχος κατάφερε να μου εκπληρώσει το όνειρο που είχα από παιδί. Τον ευχαριστώ, τον λατρεύω για όλα. Δεν μου συμπεριφέρθηκε σαν ξένος. Σαν δικός μου άνθρωπος. Λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Και δεν με είδε σαν πορτοφόλι. Άνθρωπος πάνω απ’ όλα. «Θέλω να είσαι καλά εσύ και το παιδί. Αυτό με νοιάζει», μου έλεγε. Κάτι που δεν το συναντάς εύκολα στις μέρες μας. «Το επόμενο», του είπα, «φρόντισε να είναι κόρη». Αστειεύομαι βέβαια. Όποια κοπέλα μου λέει ότι «θέλω να κάνω παιδί», της λέω «να πας στον Παράσχο».
Είχα πολυκυστικές ωοθήκες και έπαιρνα αντισυλληπτικά για 6 χρόνια. «Αφού δεν έχεις περίοδο, είναι δύσκολο να κάνεις παιδί», μου έλεγε ο γυναικολόγος μου. Εκείνο τον καιρό είχα σταματήσει για δυόμισι χρόνια τα αντισυλληπτικά και κάναμε ελεύθερα έρωτα για 6 μήνες, σχεδόν κάθε μέρα, ή μέρα παρά μέρα. Μου ερχόταν περίοδος αυτό το μήνα και μετά στους 4 μήνες. Και έτσι δεν κατάλαβα εξ αρχής ότι ήμουν έγκυος. Είχα 3 μήνες να έχω περίοδο. Μία σταγόνα μαύρο αίμα είχα μόνο και την ημέρα που την είχα, συνέλαβα. Και δεν ξαναείχα τίποτα. Είχα πιάσει παιδί με μηδέν περίοδο!
Είχα κάνει χοριακή, σε άλλον γιατρό, και είχε βγει λάθος το αποτέλεσμα. Έχω θυρεοειδή και έκανα σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς. Με το που έκανα την εξέταση για τον θυρεοειδή, ξεκίνησα να έχω εμετούς. Πρώτη, δεύτερη μέρα, να δεχτώ ότι ήταν το σπινθηρογράφημα. Όμως οι εμετοί συνεχίστηκαν. Πάω, ξανακάνω εξέταση χοριακής μετά από 2 εβδομάδες. Είχε γίνει λάθος στο μικροβιολογικό. Ήμουν έγκυος.
Πάω στον γυναικολόγο μου, του λέω ότι είχα κάνει σπινθηρογράφημα για θυρεοειδή, με εξετάζει και διαπιστώνει ότι όντως ήμουν έγκυος, όπως έδειχνε η χοριακή. Μου κλείνει το μόνιτορ, για να μην μπορέσω να δω το μωρό και γυρνάει και μου λέει: «Πρέπει να κανονίσουμε για να το ρίξεις». Έβαλα τα κλάματα. Αυτό μου το είπε γιατί είχα κάνει το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς και επειδή είχε μπει το φάρμακο (κάτι σαν ραδιενεργό ιώδιο), μου είπε ότι θα επηρεαζόταν το παιδί. Όπως μάθαμε στην πορεία, η ακτινοβολία ήταν όση όταν βάζεις το κινητό σου στο αυτί. Είχα ένα προαίσθημα ότι το παιδί ήταν υγιέστατο. Ό,τι και να ’ναι, θέλω να το παλέψω και να κάνω την αυχενική διαφάνεια, είπα. Μου λέει ο γυναικολόγος μου: «Εγώ δε σε αναλαμβάνω. Ή το ρίχνουμε ή ψάξε βρες άλλο γιατρό».
Έβαλα τη μητέρα μου να μιλήσει με τους γιατρούς στη Βιοϊατρική, όπου είχα κάνει στο σπινθηρογράφημα, να μας πουν τι πρέπει να κάνουμε, τι είναι αυτό που μου έχουν βάλει. Μας λένε «Προς Θεού, μην το ρίξετε το παιδί. Είναι κάτι πολύ light». Και μας έδωσε το τηλέφωνο του Κέντρου Δημόκριτος. Τους πήραμε τηλέφωνο, αλλά εκείνη τη μέρα έριχνε πολλή βροχή και είχαν πλημμυρίσει. «Καταλαβαίνουμε ότι είστε πιεσμένοι», μας είπαν, «όταν μπορέσουμε, θα σας πάρουμε». Το μεσημέρι μας παίρνουν τηλέφωνο. «Μην ρίξετε το παιδί. Σας διαβεβαιώνουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάθει κάτι το παιδί. Θα σας το στείλουμε γραπτώς και σε email και στο σπίτι ταχυδρομικώς»!
Έψαξα για άλλον μαιευτήρα και βρήκα τον κ. Παράσχο. Του έστειλε η μάνα μου το email για την εξέταση που είχαμε κάνει και τον ρωτούσε τι έπρεπε να κάνουμε από εδώ και πέρα. Μου έκλεισαν ραντεβού μετά από 2 ημέρες και μου λέει ο κ. Παράσχος «Σε αναλαμβάνω και δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί οτιδήποτε στο παιδί»! Απλώς είχαμε πιο συχνή επαφή, για να βλέπουμε την ανάπτυξή του. Κάθε βδομάδα κάναμε υπέρηχο, ενώ κανονικά, γίνεται κάθε μήνα. Αφού κάναμε την αυχενική διαφάνεια και είδαμε ότι είναι μια χαρά το παιδί, ησύχασα. Γιατί το ένιωθα ότι είναι καλά, αλλά ήθελα να είμαι και σίγουρη.
Ήταν πολύ ζωηρός. Έκανε τούμπες. Λες και είχα τον alien μέσα μου τα βράδια (χα χα). Έλεγα θα ’χω μελανιές από το ξύλο που έτρωγα απ’ τον γιο μου. Είχα πάρει μόνο 9 κιλά, αλλά είχα μεγάλη κοιλιά για τα 9 κιλά που είχα πάρει. Στους 7 μήνες πήρε θέση με το κεφάλι κάτω. Κάποια στιγμή, μόλις κατέβηκε, στον 7ο, είδα και λίγες σταγόνες αίμα. Μόλις είχαμε πάει στην Κρήτη για τις καλοκαιρινές διακοπές, στις 4 μέρες πάνω, βγάζω λίγες σταγόνες αίμα. Μιάμιση ώρα από Σητεία στον Άγιο Νικόλα, μόνο στροφές. Αλλά ευτυχώς, τον αισθανόμουνα, δραστήριος όπως πάντα. Με εξετάζουν, μου κάνουν καρδιοτοκογράφημα να δούμε τι συσπάσεις έχω, πολύ φυσιολογικές. Τηλεφωνώ στον κ. Παράσχο. «Επειδή έχει πάρει θέση (μια δυο μέρες που είχα μπει στον 7ο), σταματάς τα μπάνια και ξεκουράζεσαι, γιατί ο μάγκας μπορεί να σου κάνει κανένα μπαφ και να βγει τώρα».
Ένιωθα πλήρης. Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα αυτό. Εκπληκτικές στιγμές, πολύ δυνατό συναίσθημα. Και όσο σκέφτομαι ότι ήθελε ο άλλος γυναικολόγος να με κάνει να το ρίξω! Και τώρα τον βλέπω και λέω: «Φίλε, είσαι μια χαρά σε όλα. Σ’ έβγαλα». Θεωρώ ότι η μητρότητα είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Τώρα είναι το πιο ήσυχο παιδί. Στους 4 μήνες που έχει γεννηθεί, τον έχω πάει για καφέ, στην έκθεση για βαφτιστικά… Μόλις φάει, τον αλλάζω και θα κοιμηθεί ή αρχίζει να μιλάει στον τοίχο ή στα κουκλάκια. Παίζουμε μαζί συνέχεια και κοιμάται σερί το βράδυ. Τρώει πάρα πολύ. Στο 4ωρο βαράει καμπανάκι. Μαμά φαΐ.
Κράτησα το παιδί και δεν το έριξα. Άκουσα όχι το μυαλό μου, αλλά την καρδιά μου και το θέλω μου. Μετά τη γέννα έχω κανονικά περίοδο. Και δεν έχω πια κύστες. Με τη γέννα καθάρισαν όλα.
Κατά τη διάρκεια της κύησης έπρεπε κάθε 45 μέρες να κάνω εξετάσεις για να βλέπω τους δείκτες του θυρεοειδή μου. Για να μου αλλάζει ο γιατρός μου το χάπι. Ο θυρεοειδής αδένας παίζει καταλυτικό ρόλο στο μωρό σε σχέση με τα εγκεφαλικά του κύτταρα, όπως έμαθα. Απ’ τον 8ο μήνα και μετά ο θυρεοειδής μου έφτασε στα φυσιολογικά πλαίσια. Με βοήθησε και στο θυρεοειδή ο μικρός. «Για να μείνει εκεί, καλό θα είναι να συνεχίσεις να παίρνεις τα χάπια», μου είπε ο γιατρός μου. «Δεν ενοχλεί αυτό ούτε στο θηλασμό και αφού σταματήσεις το θηλασμό, μετά από 2 μήνες, να έρθεις να με δεις». Είχα ξεκινήσει να παίρνω 2 δυνατά χάπια, στην πορεία έφτασα να παίρνω το Τ4 το πιο μικρό. Με την εγκυμοσύνη τελικά, αλλάζουν όλα. Οι ορμόνες της εγκυμοσύνης κάνουν θαύματα.
Δείτε πώς περιγράφει η μαία Σοφία Σιγανού τον μαιευτήρα Θάνο Παράσχο!
Το προηγούμενο Τεστ Παπ που είχα κάνει σε άλλο γυναικολόγο είχα πονέσει. Είμαι σε προεμμηνόπαυση και η ξηρασία του κόλπου δεν βοηθάει. Έτσι την προηγούμενη φορά είχα πονέσει αφάνταστα πολύ. Για την ακρίβεια, είχα φωνάξει. Ο γιατρός παραδέχτηκε, προς έκπληξή μου, ότι ήταν δικό του λάθος.
Τώρα που το έκανα σ' εσάς κατάλαβα τι εννοούσε: Δεν είχε χρησιμοποιήσει το μικρότερο μέγεθος του εργαλείου για το Τεστ Παπ και δεν είχε χρησιμοποιήσει λιπαντική ουσία.
Αυτή τη φορά δεν πόνεσα καθόλου. Ας είναι καλά η μαία που έχει το ελαφρύτερο χέρι που έχω γνωρίσει στο Παπ Τεστ, αλλά και ο γυναικολόγος (ο Θάνος Παράσχος) που συνεργάζεται μαζί της.
«Την πρώτη φορά που έμεινα έγκυος, στον υπέρηχο που κάναμε, βρέθηκε ένα ινομύωμα. Όταν υπάρχουν ινομυώματα στην εγκυμοσύνη άλλες φορές απορροφούνται κι άλλες όχι. Στη δική μου περίπτωση το ινομύωμα αναπτυσσόταν μαζί με το παιδί.
Ο κ. Παράσχος το αφαίρεσε την ώρα που γεννούσα. Αφαίρεσε πρώτα το ινομύωμα και μετά έβγαλε το παιδί. Ξέραμε από πριν ότι έτσι θα γινόταν.
Και δεν πήγε τίποτα λάθος. Όλα πήγαν σούπερ. Υγιέστατο το παιδί, μια χαρά εγώ.
Μετά από 3 χρόνια μου έβγαλε και μια κύστη στην ωοθήκη με λαπαροσκόπηση και έμεινα αμέσως ξανά έγκυος μετά που καθάρισε η ωοθήκη.»
Είμαι σε προεμμηνόπαυση. Μετά από 5 μήνες που είχε να μου έρθει η περίοδος, αδιαθέτησα και χάρηκα. Η χαρά άρχισε να γίνεται ανησυχία όταν το καφε αιμα μετα την περιοδο συνεχιζόταν. Ακόμα και 1 μήνα αργότερα, συνέχιζα να έχω καφε υγρα μετα την περιοδο.
Ο γυναικολόγος μου (o Θάνος Παράσχος) μου είπε να σταματήσω αμέσως κάποια φυτικά ορμονικά υποκατάστατα οιστρογόνων που έπαιρνα. Παράλληλα, άρχισε να με παρακολουθεί με υπερηχογράφημα. Όμως και τις δύο φορές που με εξέτασε, ο κολπικός υπέρηχος δεν έδειξε τίποτα το ανησυχητικό. Αντίθετα, ο κ. Παράσχος μου είπε ότι δεν είχα λόγο να ανησυχώ για καρκίνο, αφού το ενδομήτριο ήταν λεπτό και όχι παχύ.
Όσο περνούσε ο καιρός και συνέχιζα να έχω πότε κίτρινες και πότε καφε εκκρισεις κάθε φορά που γυμναζόμουν (παρ’ όλο που είχα σταματήσει τις οιστρογονικές ουσίες που έπαιρνα), μου είπε ότι αν δεν σταματήσει αυτό, θα πρέπει να με εξετάσει με υστεροσκόπηση, για να ελέγξει αν υπάρχει κάποιο ινομύωμα (ή περισσότερα ινομυώματα) ή πολύποδας στη μήτρα (πάντα υπάρχει η πιθανότητα να βρεθούν και περισσότεροι πολύποδες μήτρας).
Ψάχνοντας στα ιατρικά site, έμαθα ότι στη διαγνωστική υστεροσκόπηση δεν χρειάζεται να κάνεις κανονική ολική αναισθησία, αλλά μόνο μια ελαφρά μέθη, δηλαδή να κοιμηθείς ελαφρά. Διάβασα ότι δεν πονάς μετά κι ότι δεν είναι καθόλου επικίνδυνη διαδικασία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Επίσης ότι κι αν ακόμα χρειαστεί να σου κάνει ο γυναικολόγος αφαίρεση πολύποδα μήτρας, δεν χρειάζεται να νοσηλευτείς, αλλά πας κατευθείαν σπίτι σου και την άλλη μέρα δουλεύεις κανονικά.
Η υστεροσκόπηση έγινε στο ΕΜΒΙΟ. Με εξέτασε καρδιολόγος, με ρώτησαν αν είχα κάποιο πρόβλημα με φάρμακα αναισθησίας και εννοείται ότι δεν είχα φάει ούτε είχα πιει τίποτα εκείνο το πρωί και το προηγούμενο βράδυ είχα φάει ό,τι ήθελα μέχρι τις 9 και είχα πιει νερό μέχρι τις 12.
Όταν ξύπνησα, ο κ. Παράσχος μού είπε ότι όλα ήταν μια χαρά. Μου είχε αφαιρέσει έναν μικρό πολύποδα ενδομητρίου και ένα εκ γενετής διάφραγμα μήτρας. Το διάφραγμα στη μήτρα δεν σε ενοχλεί σε κάτι, αλλά μπορεί να σου προκαλέσει αποβολές. Η αφαιρεση πολυποδα στη μητρα είναι καλύτερα να γίνεται όσο γίνεται πιο νωρίς, οπότε μου βγήκε σε καλό που έκανα έγκαιρα την υστεροσκόπηση.
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι ήμουν στην αίθουσα της ανάρρωσης και πεινούσα!!! Πόνο δεν ένιωθα, μόνο μια αίσθηση ότι κάτι είχε γίνει εκεί. Καταβρόχθισα 2 σάντουιτς με γαλοπούλα. Όταν η γλυκύτατη μαία μού έβγαλε τον ορό, μου έβαλε ένα βαμβακάκι στην ανάστροφη της παλάμης, με διάλυμα αλουμινόνερου και ένα ειδικό τζελ για να μην πρηστεί το χέρι και να μη μελανιάσει. Πράγματι, δεν έκανα κανένα σημάδι ή μελανιά.
Ρώτησα αν μπορώ να πάω γυμναστήριο και η απάντηση ήταν ότι μπορούσα και από την ίδια μέρα. Καλά, εγώ είμαι φοβιτσιάρα και δεν το έκανα, αλλά είναι καλό να το ξέρεις.
Ηθικό δίδαγμα: Το σώμα μας μας προειδοποιεί όταν κάτι δεν πάει καλά κι εμείς δεν πρέπει να κάνουμε το κορόιδο.
Αν δεις κάτι ύποπτο (διαταραχές περιόδου), όπως άσχετη μητρορραγία ανάμεσα στις περιόδους ή καφε εκκρισεις, συμβουλεύσου τον γυναικολόγο σου και κάνε όποια εξέταση χρειάζεται (υπερηχογράφημα και στη συνέχεια, υστεροσκόπηση). Αν εμπιστεύεσαι το γυναικολόγο σου, δεν θα υπάρχει πρόβλημα.
