«Μετά από 4 χρόνια και δύο εξωσωματικές, το όνειρο ν’ αποκτήσουμε οικογένεια έγινε πραγματικότητα! Ήμουν 39 ετών και ο άνδρας μου ο Ντέιβιντ 42, όταν αποκτήσαμε το όμορφο μωράκι μας τον Τζόρνταν, που είναι σήμερα 13 μηνών.
Συνήθως, δε φανταζόμαστε ότι θα μπορούσαμε ποτέ να έρθουμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα της υπογονιμότητας -ούτε εγώ το φανταζόμουν- καθώς ήμουν το ένα από τα τρία παιδιά της οικογένειας και οι γονείς μου δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συλλάβουν ούτε υπήρχε ιστορικό υπογονιμότητας στην οικογένεια, έτσι δεν ανησυχούσα για το θέμα αυτό.
Το 2011 ήμασταν απόλυτα ευτυχισμένοι. Μόλις είχαμε παντρευτεί, είχαμε το δικό μας σπίτι και τις δουλειές των ονείρων μας. Πάντα σχεδίαζα τη ζωή μου ως ένα βαθμό. Ήξερα ότι ήθελα παιδιά, όμως δε βιαζόμουν.
Αφού ξεκινήσαμε τις προσπάθειες για μωρό, δοκιμάσαμε να συλλάβουμε μόνοι μας για δύο χρόνια χωρίς να τα καταφέρουμε. Τότε μας σύστησαν το κέντρο ΕmΒΙΟ, για να κάνουμε τις πρώτες εξετάσεις. Ήμασταν και οι δύο ενθουσιασμένοι που θα προχωρούσαμε σε ένα δρόμο οργανωμένο αντί να συνεχίζουμε τις μάταιες προσπάθειες. Ο Δρ Παράσχος μας πρότεινε να ξεκινήσουμε πρώτα με τον ανδρικό έλεγχο, που ήταν πιο γρήγορη διαδικασία. Οι γυναίκες αντίθετα πρέπει να κάνουν πιο πολλές και πολύπλοκες εξετάσεις.
Αποδείχθηκε ότι ο Ντέιβιντ είχε ολιγοσπερμία και μικρό χρόνο επιβίωσης σπέρματος. Πιθανόν αυτός να ήταν ο λόγος που δεν μπορούσαμε να συλλάβουμε. Η εξωσωματική ήταν το επόμενο βήμα.
Ξεκινήσαμε τον πρώτο κύκλο εξωσωματικής και καταφέραμε να έχουμε 4 ζωντανά έμβρυα. Προχωρήσαμε σε εμβρυομεταφορά με τα δύο και καταψύχοντας τα άλλα δύο. Δύο αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής και κάπου αναρωτηθήκαμε μήπως τελικά έφταιγα εγώ. Κάναμε μερικές εξετάσεις, αλλά δεν έδειξαν κάτι. Συνεχίσαμε με το δεδομένο ότι ο μόνος παράγοντας υπογονιμότητας ήταν η ολιγοσπερμία του άνδρα μου.
Στο δεύτερο κύκλο πήγαν όλα καλά και το 2016 γέννησα το αγοράκι μας. Κυριολεκτικά ούρλιαζα από ευτυχία και ένιωσα την καρδιά μου να σταματά για μια στιγμή από την υπέρτατη χαρά. Ήταν μια τόσο έντονη συναισθηματική εμπειρία και ταυτόχρονα μια πρόκληση, ένας αγώνας˙ όμως, είχα συνεχώς την υποστήριξη του γιατρού μου, που είναι ένα υπέροχο πλάσμα και της ομάδας του, που μου συμπαραστέκονταν και μου εξηγούσαν κάθε λεπτομέρεια, με άπειρη υπομονή και απόλυτο επαγγελματισμό.
Υπήρξαν κάποιες στιγμές, είναι αλήθεια, που πιστέψαμε ότι δε θα γίνουμε ποτέ γονείς. Όμως χάρη στον Δρ. Παράσχο και την ομάδα του έγινε το θαύμα!»