Καρδιοπάθειες και κύηση
ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΗΣΗ
Κατά την διάρκεια της κύησης οι έντονες αιμοδυναμικές μεταβολές που παρατηρούνται αποτελούν επιβαρυντικό παράγοντα, εάν υπάρχει καρδιοπάθεια στην έγκυο. Η επιβάρυνση αυτή μπορεί να οδηγήσει, ανάλογα φυσικά με την βαρύτητα της πάθησης, σε καρδιακή κάμψη και πνευμονικό οίδημα. Ο κίνδυνος απορρύθμισης της καρδιακής λειτουργίας είναι ακόμη μεγαλύτερος κατά τον τοκετό και εξακολουθεί να υφίσταται και στις πρώτες ημέρες της λοχείας.
Ο πρόωρος τοκετός και η γέννηση μικρού σωματικού βάρους νεογνών απαντώνται συχνότερα σε έγκυες με καρδιοπάθεια. Σε ορισμένες καρδιοπάθειες, όπως σε πρωτοπαθή πνευμονική υπέρταση, σύνδρομο Eisenmenger, σοβαρού βαθμού υπέρταση με νεφρική ανεπάρκεια ή σοβαρού βαθμού ισχαιμία του μυοκαρδίου, η επιβάρυνση της καρδιακής λειτουργίας της εγκύου μπορεί να είναι τόσο μεγάλη, ώστε να απειληθεί και η ζωή της. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να καταστεί αναγκαία ακόμη και η διακοπή της κύησης.
Η στενή συνεργασία του μαιευτήρα με τον καρδιολόγο είναι πρωταρχικής σημασίας. Η επαρκής κατ’ οίκον ανάπαυση της εγκύου, η κατάλληλη δίαιτα για την αποφυγή επιπρόσθετου σωματικού βάρους, η αντιμετώπιση της αναιμίας, που φυσιολογικά εμφανίζεται στην κύηση, συνιστώνται ιδιαίτερα, ενώ ειδική φροντίδα θα πρέπει να καταβάλλεται για την αποφυγή φλεγμονών, η εκδήλωση των οποίων απαιτεί άμεση αντιβιοτική κάλυψη. Η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής είναι επίσης απαραίτητη, εάν έχει γίνει αντικατάσταση βαλβίδας ή υπάρχει κολπική μαρμαρυγή. Γενικά, η φαρμακευτική αγωγή είναι παρόμοια με εκείνη σε μη έγκυες. Οποιαδήποτε εκδήλωση μη αντιρροπούμενης καρδιακής επιβάρυνσης συνιστά ένδειξη εισαγωγής σε νοσηλευτικό ίδρυμα. Έγκυες με καρδιοπάθεια τρίτου και τετάρτου βαθμού χρειάζονται συνεχή νοσοκομειακή παρακολούθηση.
Οι καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις δεν φαίνεται να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο από ότι στην μη έγκυο γυναίκα. Συνοδεύονται όμως από αυξημένη εμβρυϊκή απώλεια.
Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στον τοκετό. Γενικά ο φυσιολογικός τοκετός σε καρδιοπαθή έγκυο είναι προτιμότερος από την καισαρική τομή εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, όπως π.χ. στένωση της αορτής. Η επισκληρίδια αναλγησία έχει θετικές επιπτώσεις, διότι, εκτός από την εξάλειψη του άλγους και την επακόλουθη μείωση της ψυχολογικής επιβάρυνσης της εγκύου, μειώνει την φλεβική επαναφορά και την καρδιακή επιβάρυνση. Η υποβοήθηση της εξόδου του εμβρύου με εμβρυουλκία ή σικυουλκία ενδείκνυται. Το τρίτο στάδιο του τοκετού αντιμετωπίζεται ως συνήθως, αποφεύγεται όμως η χορήγηση εργομητρίνης για μητροσύσπαση. Αμφιλεγόμενης σημασίας είναι η προληπτική αντιβιοτική κάλυψη, η οποία όμως κρίνεται απαραίτητη σε περιπτώσεις αντικατάστασης βαλβίδων ή όταν υπεισέρχονται παράγοντες προδιαθεσικοί για λοίμωξη, όπως π.χ. δακτυλική αποκόλληση του πλακούντα. Αυξημένος κίνδυνος για καρδιακή κάμψη υπάρχει και στις επόμενες 3-4 ημέρες μετά τον τοκετό. Για τον λόγο αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην παρακολούθηση της Χοϊδάς. Ο θηλασμός δεν αντενδεικνύεται. Σε περιπτώσεις απογαλακτισμού μπορούν να χορηγηθούν βρωμοκρυπτίνη, λισουρίδη ή άλλα παρεμφερή φάρμακα, όχι όμως οιστρογόνα.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Δρ. Θάνο Παράσχο στα τηλέφωνα +(30) 210 6774104 και +(30) 697 3000432 ή συμπληρώνοντας την φόρμα επικοινωνίας μας.
