Υποφέροντας από ενδομητρίωση 14 ολόκληρα χρόνια
Η Κατερίνα μόλις διαγνώστηκε με ενδομητρίωση, αφού υπέφερε από δυνατούς πόνους επί 14 χρόνια. Τώρα άρχισε θεραπεία, αισθάνεται καλύτερα και προσπαθεί να μείνει έγκυος. Αυτή είναι η ιστορία της, όπως την διηγείται η ίδια:
«Με λένε Κατερίνα, είμαι 28 ετών, είμαι δασκάλα και πρόσφατα διαγνώστηκα με ενδομητρίωση.
Η πρώτη μου ανάμνηση είναι μάλλον όταν ήμουν περίπου 15 ετών. Κάθε μήνα όταν έρχονταν η περίοδος μου, ξυπνούσα μες στη νύχτα από τον πόνο κι αυτό επαναλαμβάνονταν κάθε μήνα.
Ξυπνούσα νιώθοντας μικρά ποναλάκια, αλλά σιγά σιγά γίνονταν δυνατός πόνος που με εμπόδιζε να κάνω πράγματα, όπως το να περπατήσω άνετα... ήταν πραγματικά δύσκολο.
Οταν περνούσε το κύμα του πόνου, αναρωτιόμουν αν πραγματικά ήταν τόσο δυνατός ο πόνος ή εγώ ήμουν φοβισμένη και υπερβολική. Ζήλευα τις γυναίκες που περνούν την περίοδο τους χωρίς πόνο και αισθανόμουν η πιο άτυχη γυναίκα στον κόσμο.
Αυτό επαναλαμβανόταν επί 14 ολόκληρα χρόνια και συνεχώς αμφέβαλα για τον εαυτό μου. Κατηγορούσα εμένα που υπέφερα τόσο, σκεφτόμουν ότι έπρεπε να γίνω πιο δυνατή, λιγότερο ευαίσθητη.
Όταν ήμουν νεότερη, οι γιατροί έλεγαν ότι «λίγος πόνος στην περίοδο είναι φυσιολογικό για πολλές γυναίκες». Ημουν μικροκαμωμένη κι έδειχνα πολύ λεπτεπίλεπτη, οπότε δεν ασχολούνταν περισσότερο μαζί μου, αλλά με έστελναν σπίτι με ένα χαμόγελο του στυλ «η καημένη η μικρή, πρέπει να σκληραγωγηθεί λίγο».
Ομως τα χρόνια περνούσαν, η εύθραυστη, λεπτεπίλεπτη μικρούλα μεγάλωσε, αλλά οι πόνοι κάθε μήνα συνεχίζονταν ασταμάτητα. Πριν από δύο χρόνια, η κατάσταση είχε γίνει αφόρητη.
Εκανα την πρωινή διδασκαλία στο δημοτικό όπου εργαζόμουν και μετά επέστρεφα στο σπίτι για να ξαπλώσω αγκαλιά με μια θερμοφόρα. Κουλουριαζόμουν από τον πόνο. Κάποιες φορές έκλαιγα μόνη μου, άλλες δεν μπορούσα. Κάποιες στιγμές όταν πονάς τόσο πολύ, δεν μπορείς ούτε να κλάψεις.
Τότε υπήρξε μια μέρα που ήταν ίσως η χειρότερη μέρα που πέρασα ποτέ. Μόλις χτύπησε το κουδούνι του διαλείμματος και τα παιδιά μου είχαν βγει από την τάξη, ξέσπασα σε κλάματα και πήγα κατευθείαν στο γραφείο της διευθύντριας, λέγοντας της: "Με το ζόρι μπορώ να περπατήσω, πονάω πολύ".
Με έβαλε να καθίσω και με κοίταζε χωρίς να ξέρει πως να με βοηθήσει. Με είχε δει κι άλλες φορές να πονάω και να υποφέρω, αλλά ποτέ τόσο άσχημα. Χρειάστηκε να καλέσουμε τη μητέρα μου να έρθει να με πάρει, επειδή τα πόδια μου έτρεμαν τόσο πολύ από τον πόνο που δεν μπορούσα να οδηγήσω, ούτε να περπατήσω.
Έτσι, μόλις στα 27 μου έκλεισα ραντεβού στη γυναικολογική κλινική Εμβιο και στον Κο Παράσχο. Μου τον σύστησε μια παθολόγος που επισκέφτηκα για άλλο λόγο, αλλά συζητώντας μαζί μου υποψιάστηκε ότι μπορεί να πάσχω από ενδομητρίωση.
Πήγα στο ραντεβού μου και είδα τον γιατρό. Του εξήγησα όλα τα συμπτώματά μου και μου είπε ότι θα έμενε πραγματικά έκπληκτος, αν όταν έκανε λαπαροσκόπηση δεν έβρισκε ενδομητρίωση.
Έτσι, στη συνέχεια προγραμματίστηκε διαγνωστική λαπαροσκόπηση μόλις δύο εβδομάδες αργότερα. Θυμάμαι ότι ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, περιμένοντας να με μεταφέρουν στο χειρουργείο και άρχισα να κλαίω. Δεν έκλαιγα γιατί φοβόμουν την επέμβαση, αλλά γιατί φοβόμουν μήπως δεν θα έβρισκαν τίποτα και εγώ θα συνέχιζα να πονάω και να υποφέρω, χωρίς καμιά ελπίδα ανακούφισης ποτέ.
Τελικά η επέμβαση έγινε κι όπως μου είπε ο Κος Παράσχος, οι εστίες της ενδομητρίωσης ήταν σε πολλά σημεία και υπήρχαν αρκετές συμφύσεις.
Μπήκα σε θεραπεία με το ενδομήτριο σπιράλ Μιρένα και τα κατάλληλα παυσίπονα. Η κατάσταση έχει ομαλοποιηθεί και δεν βιώνω τον ίδιο εφιάλτη κάθε μήνα.
Ηρέμησα και αισθάνομαι δικαιωμένη. Δεν είμαι ούτε υπερευαίσθητη στον πόνο, ούτε υστερική. Ο άγνωστος εφιάλτης είχε όνομα τελικά και είχα κάθε δίκιο να τον φοβάμαι τόσο, όπως και τόσες άλλες γυναίκες που υποφέρουν καρτερικά κάθε μήνα γιατί κανείς ποτέ δεν τους είπε ότι μπορεί να πάσχουν από ενδομητρίωση.»
Ιστορίες όπως της Κατερίνας υπάρχουν πολλές. Η ενδομητρίωση είναι μια ασθένεια που μπερδεύει τους γιατρούς γιατί τα συμπτώματα της μοιάζουν με άλλες ασθένειες. Επίσης δεν υπάρχει σίγουρος τρόπος διάγνωσης εκτός από την διαγνωστική λαπαροσκόπηση με ταυτόχρονη ιστολογική εξέταση. Ετσι, ακόμα και σήμερα πολλές χιλιάδες γυναίκες εξακολουθούν να υποφέρουν χωρίς να έχει διαγνωστεί ποτέ η πάθηση τους.
Διαβάστε περισσότερα για την ενδομητρίωση.
