Αυξάνονται οι ανύπαντρες μητέρες από επιλογή
Αύξηση στις ανύπαντρες μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους από δική τους επιλογή, κατέγραψε έρευνα της ομάδας του Johns Hopkins University.
Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε ότι το 64% των μαμάδων που έχουν γεννηθεί μεταξύ 1981 και 1996 και είναι σήμερα (2021) από 25 έως 40 ετών, έχουν αποκτήσει τουλάχιστον ένα παιδί εκτός γάμου.
Επίσης, έχει σημειωθεί 48% αύξηση στις γεννήσεις παιδιών από ανύπανδρες μητέρες στις ηλικίες 35 έως 39 ετών. Τέλος, στις ηλικίες μεταξύ 40-44 ετών αυξήθηκαν οι μητέρες που απέκτησαν παιδί εκτός γάμου κατά 29%.
Ανύπαντρες μητέρες - Αλλαγή εποχής στα δεδομένα της τεκνοποίησης
Τα ευρήματα της έρευνας αυτής μας εξηγεί ο Δρ. Θάνος Παράσχος, Διευθυντής του Κέντρου Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής EmBIO:
«Σίγουρα οι αριθμοί επιβεβαιώνουν ότι βαδίζουμε σε μία αλλαγή εποχής σε ό,τι αφορά τα δεδομένα της τεκνοποίησης. Στην πρώτη ηλικιακή ομάδα στις νέες μητέρες που επιλέγουν να φέρουν παιδί εκτός γάμου φαίνεται ότι έχει ωριμάσει η σκέψη ότι ένα παιδί για να έρθει στον κόσμο δεν χρειάζεται απαραίτητα να ακολουθήσει μια προκαθορισμένη σειρά γεγονότων στη ζωή της μητέρας του, π.χ. σπουδές ή καριέρα.
Υποδηλώνει ότι οι νέες κοπέλες δεν νιώθουν την ανάγκη οπωσδήποτε να παντρευτούν για να φέρουν ένα μωρό στον κόσμο. Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ωριμάζει η ιδέα της τεκνοποίησης εκτός του πλαισίου του γάμου στους νέους ανθρώπους κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό.
Σε ό,τι αφορά την ηλικιακή ομάδα μεταξύ 35 και 39 ετών, είναι γυναίκες που επισκέπτονται το κέντρο εξωσωματικής γονιμοποίησης είτε για κατάψυξη ωαρίων είτε για να αποκτήσουν παιδί, ακόμα κι αν δεν υπάρχει σύντροφος με σπέρμα δότη, καθώς βλέπουν ότι το βιολογικό τους ρολόι χτυπά.
Το ίδιο ισχύει και για το τρίτο ηλικιακό γκρουπ, που είναι οι γυναίκες μεταξύ 40-44 ετών, για τις οποίες επίσης η έρευνα δείχνει ότι αποκτούν σε ποσοστό σχεδόν 30% παιδί εκτός γάμου. Σε κάποιες από αυτές τις γυναίκες, ιδιαίτερα τις μεγαλύτερες σε ηλικία, μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί ωάριο δότριας που γονιμοποιείται είτε με σπέρμα του συντρόφου τους είτε με σπέρμα δότη.
Θεωρώ πάντως ότι οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στην εξωσωματική και οι εναλλακτικές που εξασφαλίζει στις γυναίκες να μπορούν να γίνουν μητέρες ανεξάρτητα από το αν έχουν σύντροφό ή όχι, αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους στην αύξηση του αριθμού ανύπαντρων μητέρων σε όλες τις ηλικίες».
Τα παιδιά των από επιλογή μόνων μαμάδων δεν έχουν αναπτυξιακά προβλήματα
Η Science Daily δημοσίευσε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε στην Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας, η οποία διαπίστωσε ότι δεν υπάρχουν διαφορές ως προς τη σχέση γονέα-παιδιού ή την ανάπτυξη των παιδιών που μεγάλωσαν σε ένα κλασικό νοικοκυριό δύο γονέων διαφορετικού φύλου (πατέρας-μητέρα), από παιδιά που μεγάλωσαν από μητέρες μόνες από δική τους επιλογή.
Ολο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να αποκτήσουν παιδιά χωρίς σύντροφο, κάτι που κάνει πολλούς ανθρώπους να αμφισβητούν την ικανότητά των μόνων μαμάδων να φροντίσουν σωστά και πλήρως το παιδί μόνες τους. Η υπόθεση ότι η ανατροφή σε μια οικογένεια χωρίς πατέρα δεν είναι καλή για το παιδί βασίζεται κυρίως στην έρευνα για τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι διαζευγμένοι και τα οποία έχουν βιώσει τη γονική σύγκρουση.
Οποιαδήποτε αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη του παιδιού εξαρτάται περισσότερο από μια προβληματική σχέση γονέα-παιδιού και όχι από την απουσία πατέρα. Οι εκούσιες ανύπαντρες μητέρες παίρνουν εν γνώσει τους την απόφαση να μεγαλώσουν μόνες τους το παιδί τους, σε αντίθεση με ακούσιες ανύπαντρες μητέρες.
Η μελέτη συνέκρινε 69 μόνες από επιλογή μητέρες κατά επιλογή με 59 μητέρες από ετεροφυλόφιλες οικογένειες δύο γονέων. Και οι δύο ομάδες είχαν παιδιά ηλικίας από 1 έως μισό και έξι ετών. Οι ερευνητές εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της μητέρας και του παιδιού, τη γενική ευημερία του παιδιού και την υποστήριξη του κοινωνικού περίγυρου (αδέλφια, αδελφές, γονείς, φίλους, γείτονες). Η μελέτη διαπίστωσε ότι η συναισθηματική εμπλοκή ή το γονικό άγχος ήταν σχεδόν ίδια μεταξύ των δύο ομάδων, όπως και η συμπεριφορά και η ευεξία των παιδιών.
Εκεί που υπήρχε διαφορά ήταν στο ότι οι ανύπαντρες μητέρες απολάμβαναν περισσότερη υποστήριξη από τον κοινωνικό τους περίγυρο, σε σχέση με τις κλασικές οικογένειες, αλλά ήθελαν ακόμα περισσότερη.
Μας λένε συχνά ότι τα παιδιά χρειάζονται δύο γονείς για να είναι ευτυχισμένοι, αλλά αυτή η μελέτη δείχνει ότι οι ανύπαντρες μητέρες είναι σίγουρα περισσότερο από ικανές να παρέχουν ένα ασφαλές και ευτυχισμένο σπίτι για τα παιδιά τους.
